( یادداشت راهبردی) ضرورت گذار از ژئوپلیتیک وحشت خاورمیانه‏ ای به ژئواکونومی امید آسیایی

برخلاف دوران جنگ سرد که تمرکز قدرت در قالب نظم دو قطبی از ویژگی‏های بارز آن محسوب می‏شد، در فضای کنونی، نظام بین‏الملل با پراکندگی قدرت مواجه است؛ تا جایی که از نظم چند قطبییا حتی نظم غیرقطبی سخن به میان آمده است. تأثیر این پراکندگی قدرت، سیال‏شدن نظم بین‏الملل و ایجاد فضای جدید کنش در محیط‏های منطقه‏ای است. در واقع، توان و ارادۀ قدرت‏های بزرگ سنتی (عموماً غربی) برای درگیری مستقیم در مناطق، کاهش یافته؛ به نحوی که بیشتر مایل هستند از طریق حضور غیرمستقیم و جهت‏دهی به موازنۀ قوای سیال منطقه‏ای ایفای نقش کنند. به همین نسبت، این قدرت‏های نوظهور و منطقه‏ای هستند که به بازیگرانی فعال تبدیل شده‏اند و می‏کوشند در فضای جدید کنش، قدرت و نفوذ خود را ارتقاء بخشند